lat: NAIZAǴAI /25/
зат. Жауын-шашын кезінде ауада жиналған электр зарядтарының бір-бірімен соқтығысуынан пайда болатын шатырлаған күшті жарқыл; жай .
Бұлтты кенет буды ашу,
Бірақ дауыл сапырды.
Көк бетін кернеп у мен шу,
Найзағай оғы атылды (1,38).
Нұр жауып тұрған көктемде,
Гүл тере барсаң бөктерге,
Қоңыраулатқан аспанды
Найзағай шаншып өткенде,
Есіңе мені алғайсың? (3,213).